رشته ها در مقابل قدمهای دوازده گانه
۴ آگوست ۲۰۲۰ بیل- آر در پایین صفحه نظر بدهید.
خوب همه ما استعاره قدمهای دوازده گانه را می شناسیم. آنها صعودی روزافزون و به سوی هوشیاری هستند. اما آیا این تنها استعاره ای است که می توانیم برای بهبودی استفاده کنیم؟
من فکر نمی کنم. من یک طرفدار بزرگ چیزهای بی اهمیت هستم و نسبت به آنهاعطش باطنی دارم.
یکی از تصاویری که در مورد بهبودی به ذهن من می رسد عمل طناب سازی است. برای ساختن نخ، رشته ها به هم بافته می شود. سپس نخ ها را به هم می بافند تا ریسمان درست کنند. ریسمان برای ساختن طناب به هم بافته می شود. همانطور که رشته ها به هم می رسند، نتیجه قوی تر و قوی تر می شود.
ما با قدم اول شروع می کنیم، که اولین رشته بهبودی ماست. این آغاز بهبودی و بخش ضروری آن است. اظهار به ناتوانی کار دشواری است. فکر می کنم نیرو دارم: من ارباب قلمرو خودم هستم. هیچ چیز دور از حقیقت نیست. ما می توانیم در مورد اینکه آیا ناتوانی به معنی ۶۰ درصد از توان است یا ۱% توان یا برخی دیگر از درصدهای تک رقمی توان می باشد بحث کنیم. نکته اصلی این است که ما نیروی بسیار کمی در زندگی خود داریم. اظهار به ناتوانی نقطه عطفی در بهبودی است. چیزی، جایی، نیرویی وجود دارد، اما قطعاً در درون ما نیست.
ناتوانی با درماندگی یا ناامیدی یکی نیست. این یعنی ما موجوداتی خطاپذیر و ناقص هستیم. این محکومیت وضعیت وجودی ما نیست، بلکه فقط بیان حقیقتی است که ما خطاپذیر هستیم و به کمک نیاز داریم.
سپس قدم دوم با قدم اول بافته می شود. قدم اول هنوز وجود دارد، اما ما اکنون حکمت (بینش)یک اصل روحانی دیگر را اضافه می کنیم. زیباترین عبارات در زبان انگلیسی این است: «به این باور رسیدم». می بینیم که راهی برای خروج از چاله افسردگی ما وجود دارد. این نیرو ،این نیروی برتر می تواند ما را به سلامتی روان بازگرداند. سلامتی روان یعنی چه؟ خوب بیایید نگاه کنیم:
سلامتی روان– کیفیت یا حالت سلامتی روان – نتیجه شده از یک ذهن سالم منبع – https://www.merriam-webster.com
آیا می توانیم بگوییم که قرار گرفتن در حالت افسردگی «برآمده از یک ذهن سالم» است؟ من که میگویم ، نه.
قدمهای دوازده گانه
قدم سوم سپس با دو رشته دیگر بافته می شود. سپردن خواست و اراده و زندگی خود به مراقبت خدای درک مان. ایده بسیار سختی است که ذهن مان را به اطراف خود متمرکز کنیم. ضرب المثلی در بهبودی وجود دارد: “تسلیم برای پیروزی”. تسلیم به معنای تسلیم شدن نیست . این در مورد پذیرش کامل واقعیت فعلی است. شما به کمک نیاز دارید و اگر بخواهید، نیروی برتر شما می تواند کمک کند. به یاد داشته باشید که این خواست خداست نه شما. شما این حق را دارید که چیزهایی بخواهید، اما این به خدا بستگی دارد که تصمیم بگیرد چه چیزی به نتیجه می رسد.
سپس قدم چهارم با رشته های قبلی بافته می شود. تهیه یک دستنوشته معنوی بی باکانه و جستجوگرانه از خود، کاری دشوار، اما ضروری است. ما باید کارهایی را که انجام داده ایم، چه درست و چه نادرست، روی کاغذ بیاوریم. این فقط شامل بدهی های شما نمیشود، بلکه دارایی های شما را نیز شامل می گردد. نه تو بد بودی و نه حالت خوب است. شهامت نوشتن را داشته باشید همه چیز به پایان رسیده است. به خاطرش نمیمیری.
«اظهار نمودن به خدا ، خود و انسان دیگر…» نیز لازم است. قدم پنجم درباره فروتنی و به اشتراک گذاشتن عمیق خودمان با دیگری است. برخی می گویند: من نمی خواهمد اشتباهاتم را به دیگری اظهار کنم. اعظهار کردن به این معنا نیست که برای فرار از لعنت، از خودت تقاضای بخشش کنی. اصل کلمه اظهار« شهادت به حق » است. به طور واضح و مختصر بگویید چه چیزی شما را به حالت افسردگی رسانده است.
قدمهای دوازده گانه
اکنون که موجودی خود را جمع آوری کرده ایم، می توانیم دستورالعمل های قدم ششم را دنبال کرده و لیستی از تمام نقصهای خود تهیه کنیم. ما می‌توانیم اینها را به خدای درک خود تسلیم کنیم و کاملاً آماده باشیم که او آنها را حذف کند. این در مورد کتک زدن خود نیست، بلکه در مورد داشتن تواضع است که بپذیرید کجا کوتاهی کرده اید.
که ما را به قدم هفتم می‌رساند: «با فروتنی از او خواستیم تا کمبودهای ما را برطرف کند.» ما می‌توانیم بخواهیم عیوب هویتی مان برطرف شود، اما این به او بستگی دارد که تصمیم بگیرد کدام نقص هویتی برطرف شود. هنگامی که درخواست رفع کاستی های خود را دارید، درخواست خود را با این جمله پایان دهید: «اراده تو انجام شود، نه اراده من». اینکه کدام یک حذف خواهند شد به شما بستگی ندارد، به او بستگی دارد .
قدمهای دوازده گانه
هنوز نظری ثبت نشده،نظر خود را ثبت کنید!